Sw. Gabriel od Matki Bożej Bolesnej, modlitwa. "Do kogóż pójdziemy" (J6,68)? Obyśmy nigdy nie zwątpili, że do Boga możemy uciec się zawsze,a szczególnie w chwilach trudnych, w czasie przeżywania smutku, osamotnienia, trwogi, niepowodzeń, niepokoju o siebie czy naszych bliskich - bo nawet jeśli my Go obraziliśmy, to On nie obraził się na nas. Kościół Matki Bożej Bolesnej w Jerozolimie – kościół w muzułmańskiej dzielnicy Starego Miasta na Via Dolorosa, należący do Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego, upamiętnia miejsce, gdzie Jezus Chrystus dźwigający krzyż, spotkał swoją matkę Maryję; stąd dedykacja świątyni Matce Bożej Bolesnej. Kościół jest częścią zespołu budynków, będących Łk 1,26-38 W scenie Zwiastowania archanioł Gabriel nazywa Maryję pełną łaski izapowiada, że osłoni ją Duch Święty. Kościół rozumie te słowa jako objawienie tajemnicy dotyczącej całego życia Maryi od Wczoraj w naszej parafii sakrament chrztu świętego otrzymał Wojciech, a dzisiaj Gabriel Aleksander. Mamy więc kandydatów do eskorty Relikwii Świętych, z którymi pojutrze pielgrzymujemy do starego kościoła (15 sierpnia, godz. 15:00). A już za miesiąc, 15 września, w święto Matki Bożej Bolesnej, spotkanie na Mszy dla Przyjaciół, więc… przypomnijmy pewnego młodzieńca Litania do Matki Bożej Bolesnej (1) Matko Bolesna pomóż nam (1) Modlitwa błagalna do Matki Bożej Bolesnej (1) Modlitwa do Maryi za chorych (2) MODLITWA DO MATKI BOŻEJ BOLESNEJ (1) Modlitwa Małgosi przed ołtarzem Matki Bożej Bolesnej. (1) Modlitwy do Matki Bożej Bolesnej (1) Nowenna do Matki Bożej Bolesnej (1) Stabat Mater (1) Vay Tiền Nhanh Ggads. Przeczytanie zajmie Ci 6 min Gabriel Jest to biblijne i teoforyczne imię hebrajskie, złożone z dwóch elementów: geber ‘mąż silny’ oraz -el ‘Bóg’. Stąd Gabriel można tłumaczyć jako ‘mąż Boży’ albo też ‘Bóg jest moim męstwem’. W Polsce imię to znane jest od XIII stulecia. Najpierw występowało w formach: Gabryjał, Gabrzyjał. Gabryjel, czy Hawryło, Awryło na ziemiach ruskich. Dziś występuje w formie Gabriel, którego skrótem i spieszczeniem jest Gabryś, Gawryś. Odpowiedniki obcojęzyczne: łac., ang., fr., niem. Gabriel, ros. Gawryło, ukr. Hawryło, węg. Gabor, wł. Gabriele św. Gabriel od Matki Bożej Bolesnej zakonnik Wspomnienie w Martyrologium Romanum: 27 lutego św. Gabriel od Matki Bożej Bolesnej Życiorys św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej Święty Gabriel od Matki Bożej Bolesnej (w świecie Franciszek Possenti) urodził się w Asyżu (Włochy) 1 marca 1838 roku. Jego ojciec piastował urząd gubernatora tego miasta i okolic z ramienia Stolicy Apostolskiej, gdyż obszar ten należał wówczas do Państwa Kościelnego. Gdy Franciszek miał 4 lata zmarła mu matka. W roku 1856 osiadł wraz z ojcem na stałe w Spoleto. Początkowo Franciszek studiował u Braci Szkół Chrześcijańskich, którzy pogłębili w nim zasady religijne, wyniesione już z domu. Następnie od roku 1850 roku był uczniem w kolegium jezuitów, gdzie był jednym z najlepszych uczniów. Miał wówczas 12 lat. Sakrament bierzmowania przyjął z rąk arcybiskupa Jana Sabbioni. Dbał aż do przesady o swój wygląd zewnętrzny, lubił grę w karty, tańce, imprezy artystyczne, wieczorki towarzyskie, polowania. Następnie, po tym krótkim okresie zbyt swobodnej młodości, wstąpił w 1856 roku do klasztoru pasjonistów w Morovalle i przyjął imię zakonne Gabriel od Matki Bożej Bolesnej. Niestety ta decyzja nie spodobała się ojcu, który chciał go ożenić z pewną dziewczyną z dobrej rodziny. Franciszek zdołał jednak przełamać opór ojca i rozpoczął nowicjat. Miał szczególne nabożeństwo do męki Pańskiej i do Matki Bożej Bolesnej. To właśnie one uświęciły go tak dalece, że po niewielu latach wzniósł się aż na wyżyny doskonałości chrześcijańskiej. Zachował się jego notatnik, w którym zapisywał postanowienia podejmowania coraz to nowych ofiar w duchu pokuty. Był gotów przyjąć wszystkie, choćby największe męki, byle tylko pocieszyć Serce Boże i Jego Matki. Gabriel od Matki Bożej Bolesnej zmarł na gruźlicę 27 lutego 1862 roku, mając zaledwie 24 lata. Włosi nazywają go Santo del sorriso (Świętym uśmiechu). Beatyfikował go papież Pius X 31 maja 1908, a kanonizował 13 maja 1920 roku papież Benedykt XV. Jego relikwie znajdują się w Sanktuarium św. Gabriela w Isola del Gran Sasso. Czy wiesz, że… Sanktuarium św. Gabriela należy do najliczniej uczęszczanych miejsc kultu we Włoszech? Za przyczyną świętego ludzie wciąż doznają wielu łask i mają miejsce liczne cuda. Patronat Święta Gabriel od Matki Bożej Bolesnej jest patronem Abruzzi, diecezji Teramo i Atri, młodzieży włoskiej, kleryków, studentów, działaczy Akcji Katolickiej oraz młodych zakonników. Myśli św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej „[…] Bóg zsyła cierpienia na tych, których kocha. Nie jest to dobry znak, kiedy wszystko układa się zbyt pomyślnie”. „Lepiej jest kilka lat na tej ziemi cierpieć i mozolić się, a potem cieszyć się radością, której nie będzie końca, aniżeli przez kilka lat wieść wygodne życie, a potem cierpieć nie przez sto, czy tysiąc, czy milion lat, ale na wieki, na wieki!” „Tajemnica powodzenia tkwi w przekonaniu, że jesteśmy tylko prochem; jeden tylko Bóg może podnieść nas z prochu i wesprzeć nasze wysiłki. Dopiero jeśli kto uzna, że jest głupcem, może stać się mądrym Bożą mądrością i zostać podniesiony do tronu duchowej potęgi”. „Błogosławiony, kto rozumie położenie ubogich i potrzebujących. Pan wybawi go w złej godzinie. Pan ochroni go i da mu życie i (proszę to zapamiętać!) pobłogosławi go na tej ziemi i wybawi go od woli wrogów. Pan wspomoże go na łożu boleści. Oto lekarstwo, które wyzwala od zła, uszczęśliwia człowieka na ziemi i zabezpiecza go przed nieprzyjaciółmi, i pociesza go na łożu śmierci”. „Przyjmować każdą rzecz i w każdych okolicznościach jako zesłaną od Boga dla mojego większego dobra i pożytku, czy będzie to rzecz duża, czy mała i bez względu na to, jak się ona wydarzy. Będę przyjmował wszystko tak, jak gdyby słyszał samego Jezusa mówiącego do mnie: Chcę, abyś to uczynił. A ja odpowiadam: Fiat voluntas tua”. „Miłość za miłość, krew za krew, cierpienie za cierpienie. Pan Bóg nie patrzy na ilość, ale na jakość. Trzeba służyć Bogu wielkim sercem i płomienną duszą”. Modlitwa do św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej Boże, który natchnąłeś św. Gabriela w drodze do pełni miłosierdzia, przez co mógł osiągnąć pod koniec swojej ziemskiej pielgrzymki Twoje Królestwo, udziel nam za jego pośrednictwem siły, abyśmy mogli z radością kroczyć drogą miłości. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Galeria zdjęć Jesteś tutaj: Strona główna / XIX Wiek / Gabriel od Matki Bożej Bolesnej (św.): Postać tego świata szybko przemijaJeśli uznasz to za stosowne, przekaż proszę te słowa Tecie i jej mężowi. Niech pamiętają, że postać tego świata szybko przemija, że powinni zawsze mieć Boga przed oczami i nigdy, za żadne skarby świata nie czynić niczego, co by Mu się mogło nie podobać. Lepiej jest kilka lat na tej ziemi cierpieć i mozolić się, a potem cieszyć się radością, której nie będzie końca, aniżeli przez kilka lat wieść wygodne życie, a potem cierpieć nie przez sto, czy tysiąc, czy milion lat, ale na wieki, na wieki! Powiedz im także, iż będą musieli zdać Bogu sprawę nie tylko z własnych dusz, ale i z dusz swych dzieci. Toteż postaraj się ich nakłonić, by chowali je w świętej bojaźni Bożej, a nie wedle wymagań świata. Bo jakże się wytłumaczą w dzień sądu… (Listy, XXXI [fragm.], św. Gabriel od Matki Bożej Bolesnej [wł. Franciszek Possenti]) (1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading... Reader Interactions WERSJA PREMIUM: Przejdź do wersji premium Czym jest wersja premium? Dostęp do wersji premium Tu jesteś: ILG Czytelnia Święci i błogosławieni Św. Gabriel od MB Bolesnej Menu: STRONA GŁÓWNA WESPRZYJ ROZWÓJ SERWISU TEKSTY ILG Wybierz miesiąc Dzisiaj Jutro WPROWADZENIE DO LG (OWLG) LI Święty Gabriel od Matki Bożej Bolesnej, zakonnik ( Franciszek Possenti urodził się w Asyżu 1 marca 1838 r. Gdy miał 4 lata, zmarła jego matka. Jego ojciec piastował urząd gubernatora tego miasta i okolic z ramienia Stolicy Apostolskiej, gdyż obszar ten należał wówczas do Państwa Kościelnego. Pierwsze lata swojego życia Franciszek spędził w różnych miejscach, a to dlatego, że jego ojciec nie zdecydował się jeszcze, gdzie obrać sobie stałą rezydencję. W roku 1856 osiadł na stałe w Spoleto. Franciszek odbywał studia najpierw u Braci Szkół Chrześcijańskich, którzy pogłębili w nim zasady religijne, wyniesione już z domu. Od roku 1850 uczęszczał do kolegium jezuitów. Należał do najlepszych uczniów. Miał wówczas 12 lat. Sakrament bierzmowania przyjął z rąk arcybiskupa Jana Sabbioni. Dbał aż do przesady o swój wygląd zewnętrzny, lubił grę w karty, tańce, imprezy artystyczne, wieczorki towarzyskie, polowania. Po krótkim okresie zbyt swobodnej młodości 22 sierpnia 1856 r. wstąpił do klasztoru pasjonistów w Morovalle, gdzie przyjął imię zakonne Gabriel. Ojciec, który myślał o ożenieniu go z pewną panienką z dobrej rodziny, był stanowczo przeciwny, by jego syn szedł do zakonu – i to jednego z wówczas najsurowszych. Franciszek zdołał jednak przełamać opór ojca; jako 18-letni młodzieniec pożegnał bliskich i zapukał do bram nowicjatu. Obrał sobie zakon, którego celem było pogłębianie w sobie i szerzenie wśród otoczenia nabożeństwa do męki Pańskiej i do Matki Bożej Bolesnej. Te dwa nabożeństwa szczególnie przypadły mu bowiem do serca. One też uświęciły go tak dalece, że po niewielu latach wzniósł się aż na stopień heroiczny doskonałości chrześcijańskiej. Zachował się jego notatnik, w którym zapisywał postanowienia podejmowania coraz to nowych ofiar w duchu pokuty. Był gotów przyjąć wszystkie, choćby największe męki, byle tylko pocieszyć Serce Boże i Jego Matki. Zmarł na gruźlicę 27 lutego 1862 r., mając 24 lata, nie doczekawszy święceń kapłańskich. Włosi nazywają św. Gabriela Santo del sorriso – “Świętym uśmiechu”. Jest patronem kleryków i młodych zakonników. Papież św. Pius X ogłosił Gabriela błogosławionym (1908), a papież Benedykt XV wpisał go do katalogu świętych (1920). Papież Pius XI obrał św. Gabriela za patrona młodzieży włoskiej Akcji Katolickiej (1926). W roku 1953 papież Pius XII wyznaczył św. Gabriela na patrona diecezji Teramo i Atri na równi ze św. Bernardynem i św. Reparatą. Jego relikwie znajdują się w Sanktuarium św. Gabriela w Isola del Gran Sasso. Jest patronem studentów, działaczy Akcji Katolickiej oraz księży. Ksiądz Jan Twardowski napisał o nim krótki wiersz: O Gabrielu bledziutki, z bolesnym w ręku obrazkiem; jesteś mi cały – gdy kocham – Szczęśliwym wynalazkiem. Źródło: Św. Gabriel Possenti (1838-1862), Congregatio Passionis Iesu Christi, Gabriel od Matki Bożej Bolesnej Francesco (o. Gabriel) Possenti, urodził się 1 marca 1838 w Asyżu, mieście św. Franciszka i św. Klary, w elitarnej, wielodzietnej rodzinie małżeństwa Sante Possenti i Agnese Friciotti. Jego ojciec był gubernatorem Państwa Kościelnego i ostatecznie z rodziną osiedlił się w Spoleto. Franciszek w wieku 4 lat stracił matkę. Franciszek najpierw uczył się u Braci Szkół Chrześcijańskich. W wieku 12 lat wstąpił do kolegium jezuitów. W szkole Franciszek był lubiany przez kolegów i nauczycieli, wzorowy i najlepszy uczeń, ale miał też wady. Przesadnie dbał o swój wygląd, zawsze najlepiej ubrany, lubił grę w karty, spotkania towarzyskie, wieczory taneczne, teatr i polowania. Był najlepszym tancerzem w Spoleto, nawet nazywano go w szkole il damerino, co oznacza bawidamek. W czasie studiów dość poważnie zachorował. Złożył Bogu obietnicę, że jeśli wybawi go z choroby, poświęci się na Jego służbę. Wyzdrowiał szybko, ale też szybko zapomniał o złożonej obietnicy. Zachorował drugi raz i znowu złożył obietnicę. Teraz chciał dotrzymać słowa i zgłosił się do zakonu jezuitów. Zaczął jednak myśleć o wstąpieniu do Zgromadzenia Księży Pasjonistów. W tych wątpliwościach pomógł mu jezuita ks. Piotr Tedeschini, który kazał mu czekać i modlić się o dalsze wskazówki. W 1856 roku panowała epidemia cholery niosąca spustoszenie wśród ludności. W Spoleto wznoszono modły do Najświętszej Maryi Panny, aby epidemia ominęła miasto. Tak się stało - u bram Spoleto choroba przestała się rozprzestrzeniać. W podzięce za taką łaskę władze miasta, duchowieństwo i lud wyruszyli procesyjnie ulicami miasta z figurą Matki Bożej. Przyszedł też Franciszek, więcej jako obserwator i przez ciekawość, a nie oddanie. W chwili, gdy Statua Niepokalanej była przenoszona obok Franciszka, usłyszał z ust Maryi słowa: Co ty tu robisz w świecie. Śpiesz się zostać zakonnikiem. Od tej chwili wiedział, że musi spełnić swoje powołanie i udał się do pasjonistów. Jego ojciec początkowo nie chciał się zgodzić, miał wobec niego inne plany. Myślał, że Franciszek ożeni się z rozsądną panną i będzie dla niego podporą w starości. Tym bardziej, że najstarszy syn, Alojzy, wstąpił do dominikanów, syn Henryk przygotowywał się w seminarium do kapłaństwa, dwie córki i jeden syn zmarli, a kolejny syn ożenił się i mieszkał w dalekiej prowincji. Franciszek we wrześniu 1856 roku w Morrovalle wstąpił do nowicjatu pasjonistów, otrzymał habit i przybrał imię Gabriel od Matki Bożej Bolesnej. 22 września 1857 w Isola del Gran Sasso złożył pierwsze śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Celem zgromadzenia pasjonistów jest pogłębianie i szerzenie nabożeństwa do Męki Pańskiej i do Matki Bożej Bolesnej. Gabriel miał dwie ulubione książki: Miłość Maryi autorstwa jednego z ojców kamedułów i Uwielbienia Maryi św. Alfonsa Liguori. Swoją maryjną duchowość wyraził w modlitwie przez siebie ułożonej, którą nazwał maryjnym credo. Z natury był porywczy i skłonny do nieposłuszeństwa. Pokonywał swoje słabości przez pokorne poddanie się i wierne posłuszeństwo wobec przełożonych. Z natury był skłonny do lekkomyślności, a te cechy zwalczał przez skupienie podczas pracy, wierność i gorliwość w modlitwie i medytacji. Zachował się notatnik świętego, w którym zapisywał postanowienia coraz to nowych ofiar, był gotów przyjąć największe ofiary, by tylko pocieszyć Serce Boże i Jego Matki. Pojawiły się oznaki gruźlicy, na którą cierpiał od dłuższego czasu. Zmarł rankiem 27 lutego 1862 w szóstym roku życia w zakonie pasjonistów. Papież Pius X beatyfikował Gabriela 31 maja 1908, a papież Benedykt XV kanonizował 13 maja 1920. Papież Pius XI obrał św. Gabriela za patrona młodzieży włoskiej Akcji Katolickiej. W 1953 roku papież Pius XII wyznaczył św. Gabriela na patrona diecezji Teramo i Atri na równi ze św. Bernardynem i św. Reparatą. Św. Gabriel patronuje również studentom i księżom. Jego relikwie znajdują się w Sanktuarium św. Gabriela w Isola del Gran Sasso, a jego grób jest otaczany szczególnym kultem i miejscem pielgrzymek szczególnie młodzieży. W 2010 roku relikwie św. Gabriela (część żebra) zostały sprowadzone do Polski do parafii św. Mateusza na warszawskiej Białołęce przez pracujących w tej parafii pasjonistów. Św. Gabriel stał się nawet bohaterem jednego z wierszy ks. Jana Twardowskiego. Wspomnienie liturgiczne przypada 27 lutego. Bibliografia Rycerstwo Niepokalanej Tradycyjnej Obserwancji. p • d • eŚwięci i błogosławieniA • B • C • D • E • F • G • H • I • J • K • L • Ł • M • N • O • P • R • S • Ś • T • U • V • W • Z p • d • eNoty biograficzne A • B • C • D • E • F • G • H • I • J • K • L • Ł • M • N • O • P • R • S • Ś • T • U • V • W • Z • Ż • Ź

święty gabriel od matki bożej bolesnej